27 września obchodzony jest Dzień Podziemnego Państwa Polskiego, które działało w czasie II wojny światowej na terenach okupowanych przez III Rzeszę i ZSSR. Był to fenomen na skalę polską i światową.
W tym roku, ze względu na obostrzenia z powodu epidemii koronawirusa nie odbędzie się zaplanowana na dzień dzisiejszy akademia w wykonaniu uczniów z Zespołu Szkół nr 3 w Pabianicach z udziałem władz miasta i powiatu.
Uroczystości organizowane były w celu oddania hołdu dla wszystkich, którzy walczyli w obronie Polski. Takie spotkania pomagają pielęgnować pamięć o tych wszystkich, którzy oddali swoje życie lub zdrowie za niepodległość Ojczyzny.
Polskie Państwo Podziemne, działając w latach 1939-1945 na terenach okupowanych przez Niemców i Sowietów, było fenomenem w ogarniętej wojną Europie. Jego początkiem było utworzenie 27 września 1939 r. Służby Zwycięstwu Polski, przekształconej w Związek Walki Zbrojnej, a następnie 14 lutego 1942 r. ZWZ zostało przekształcone w Armię Krajową (AK), stanowiącą integralną część Polskich Sił Zbrojnych, podległych Wodzowi Naczelnemu w Londynie. Różne dane mówią o liczebności od 200 do 400 tysięcy żołnierzy. Była to największa podziemna armia na okupowanym kontynencie.
Najistotniejszym z punktu widzenia walki z okupantem pionem Polskiego Państwa Podziemnego była jego siła zbrojna – Armia Krajowa – stanowiąca integralną część Sił Zbrojnych RP i podlegająca działającemu na obczyźnie Naczelnemu Wodzowi.
Podstawowym zadaniem Armii Krajowej było przygotowanie i przeprowadzenie w końcowej fazie wojny powstania powszechnego (zgranego z działaniami aliantów), które miało uwolnić ziemie polskie od okupanta. W walce bieżącej skupiono się przede wszystkim na samoobronie (uwalnianie aresztowanych, obrona przed pacyfikacjami) i uderzaniu w aparat terroru okupanta (likwidacja funkcjonariuszy gestapo i SS). W wyniku scalania w Armii Krajowej konspiracyjnych organizacji wojskowych, stała się ona ogólnonarodową armią, liczącą w 1944 roku ponad 350 tys. żołnierzy.
Pod wpływem AK pozostawał konspiracyjny ruch młodzieżowy polskiego harcerstwa. Nosił on w okresie okupacji kryptonim „Szare Szeregi”. Był to okupacyjny kryptonim Związku Harcerstwa Polskiego, który podczas pięciu lat okupacji niemieckiej (1939–1944) musiał walczyć z oprawcami ludności Polski.
