Błagamy o szansę dla naszego Synka - tylko pilne leczenie da nam nadzieję na to, że Antoś nie straci wzroku w jedynym widzącym oczku! Robimy wszystko, by zdążyć na czas, by już 21 września stawić się w klinice w USA. Nie mamy innego wyjścia, rak nie może wygrać...
Nowotwór znów zaatakował, siatkówczak nie chce dać za wygraną... Tym razem ma jeden cel - pogrążyć świat naszego synka w nieprzeniknionej ciemności już na zawsze! Dlaczego Antoś musi tak cierpieć? Prosimy, pomóżcie naszemu Maluszkowi… To nasza ostatnia nadzieja!
Za Antkiem ciężki 5-dniowy cykl chemii mającej powstrzymać rozwój nowotworu. Jak najszybciej musimy rozpocząć leczenie w Stanach, a potem podać Melphalan - lek, który daje dużą szansę na pokonanie raka. Każdy dzień to ryzyko uszkodzenia nerwu wzrokowego przez rosnący guz, a wtedy nie ma już żadnej nadziei. Tylko ciemność...
Antek urodził się 27.07.2017 jako okaz zdrowia. Wtedy myśleliśmy, że te “siódemki” przyniosą mu w życiu szczęście. Nie wiedzieliśmy, że tylko na siedem tygodni…
Los dał nam dokładnie tyle szczęścia, kiedy to największym naszym problemem były kolki i nieprzespane noce. Potem wszystko legło w gruzach. Cały nasz świat zawalił się wraz ze słowami lekarza: “Państwa Syn ma siatkówczaka - nowotwór złośliwy oka. Guz wypełnia aż 2/3 gałki ocznej. Dzwoniliśmy już do Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie, czekają na Was.” Choć to brzmi jak koszmar, dla nas stało się faktem. Antoś miał nowotwór...
Tak trudno jest patrzeć na swoje maleńkie, kilkutygodniowe dziecko ze świadomością, że jego maleńki organizm jest niszczony od środka przez chemię. Paliła drobniutkie żyły, by pokonać ogromnego wroga. Byliśmy bezradni… Jedyne, co mogliśmy robić dla naszego przerażonego Synka, to tulić go, chcąc choć trochę zabrać cierpienie, które przyniosły potworne skutki uboczne chemii. Wtedy nawet nie sądziliśmy, że może czekać nas jeszcze coś straszniejszego. Tymczasem najgorsze miało dopiero nadejść...
Kolejna chemia, kolejna straszna informacja. Lekarze powiedzieli nam, że plamka żółta w zaatakowanym oczku jest kompletnie zniszczona. Oznaczało to, że Antek nigdy już nie będzie na nie widział! Była rozpacz, ale też nadzieja - może uda się uratować choć drugie oczko! Przeszliśmy 6 cyklów chemii ogólnej, 3 zastrzyki chemii do oczka i 3 podania chemii dotętniczej celowanej w oczko. Guz został uśpiony, a my po cichu mieliśmy nadzieję na powrót do w miarę normalnego życia, do dzieciństwa, które tak brutalnie zostało odebrane naszemu Antosiowi.
Niedługo nam dane było cieszyć się tą nadzieją… Gdy powoli odbudowywaliśmy świat z rozsypanych części, los postanowił znów rozerwać go na strzępy… Wyniki badań potwierdziły najgorsze - Antoś ma mutację genu, która może powodować inne nowotwory w przyszłości! Zostaliśmy skazani na nieustanne życie na bombie zegarowej, w strachu przed śmiertelnie niebezpiecznym zagrożeniem. Ale ostateczny cios padł dzień później. Podczas badania dna oka - tego zdrowego - lekarz zobaczył guza! Nasza ciężka walka zaczęła się od nowa. Tym razem jednak byliśmy w dużo gorszej sytuacji - pozostało nam tylko jedno widzące oczko!
W dniu tej strasznej diagnozy Antek obchodził swój 8 miesiąc życia. Dzisiaj ma już 14 miesięcy. Za nami lepsze i gorsze dni. Regularne badania i kontrole, dziesiątki nakłuć, setki godzin na czczo, systematyczne usypiania, przetoczenia krwi, dużo bólu, krzyków, płaczu i cierpienia naszego Synka. Wiemy jednak, jaki jest nasz cel i mimo, że wciąż spełniają się nam same najgorsze scenariusze, to nie poddajemy się! Po prawie roku leczenia zataczamy koło i mamy wrażenie, że znów jesteśmy na początku naszej drogi… Jak jednak się poddać, gdy stawką jest zdrowie naszego dziecka?
Najnowsze badania pokazały, że w jedynym widzącym oczku pojawiła się kolejna zmiana nowotworowa. Jest ona o tyle niebezpieczna, że przylega do nerwu wzrokowego. Najskuteczniejszą metoda leczenia jest podanie chemii dotętniczej, każda inna metoda od razu nieodwracalnie zniszczy Antkowi widzenie lub będzie wiązała się z ryzykiem wznowy. Wtedy Antoś na zawsze pogrąży się w ciemnościach...
Niestety, radiolodzy w Polsce odkryli, że Antek w swoim jedynym widzącym oczku ma niekorzystną budowę anatomiczną układu krwionośnego. To bardzo utrudnia podanie leku... Dlatego my - rodzice - błagamy o szansę dla naszego Synka. Jest nią rozpoczęcie leczenia w Memorial Sloan Kettering International Center w Nowym Jorku i podanie Melphalanu. Tylko wtedy ma szansę na ocalenie wzroku w jedynym oczku...
Podanie chemii dotętniczej w miejscu z największym doświadczeniem na świecie; miejscu, gdzie podobnych przeprowadzonych operacji można liczyć w tysiącach; przez człowieka, który potrafi dotrzeć tam, gdzie innym się to nie udaje - profesora Y. Pierre Gobina - to największa szansa dla Antosia. O tym, jak będzie wyglądało całe leczenie, dowiemy się na miejscu. Musimy najpierw pojechać szpitala doktora Abramsona by rozpocząć terapię - tego wymaga tok leczenia w obu tych współpracujących klinikach. Powinniśmy się tam stawić już 21 września!
Lekarze w kraju ze wszystkich sił starają się uratować wzrok Antka, po powrocie ze Stanów dalej będziemy leczyć się w Polsce. Jednak musimy spróbować w USA - to właśnie tam czeka największa szansa dla Antosia! Musimy ścigać się z czasem...
Wyobraź sobie, że wstajesz z kanapy i idziesz do kuchni zrobić sobie herbatę. A teraz spróbuj to zrobić z zamkniętymi oczami. To takie zwykłe i codzienne, a w ciemnościach wydają się wręcz niemożliwe. A teraz otwórz jedno oko. Wciąż ciężko, ale jednak lepiej, prawda? Takie właśnie życie w najlepszym przypadku możemy zapewnić naszemu Synkowi… Wzrok w jednym oku to zbawienie dla tych, którym grozi całkowita ślepota. Dla naszego synka… Błagamy, pomóż Antosiowi widzieć. Jeśli teraz straci wzrok, nie zapamięta nawet twarzy swoich rodziców…
